Bałem się tego miejsca. Szczerze wolałem (wolałbym?) zostać w Antwerpii, w TPC. Byłem totalnie zdesperowany. Na szczęście dostałem akademik. Kogośtam poznałem, ale jeszcze nie ma tu żadnych bliższych znajomości. Byłem też na pierwszych zajęciach - wg mnie dziwnych, nie ma się co rozpisywać; oraz drugich - gdzie profesor, po prostu, nie przyszedł na wykład (właściwie chronologicznie byłoby zupełnie odwrotnie, jeśli o zajęcia chodzi). Do tego moje konto studenckie jest na tyle "spieprzone", że nie mogę się rejestrować na zajęcia. Oby - przynajmniej - reszta wycieczki była wspaniała. Nie jestem przyzwyczajony do częstej zmiany miejsc - w końcu Antwerpia, to było pierwsze miejsce w którym żyłem poza domem rodzinnym. Wolę również nie poznawać milionów nowych ludzi, ale za to trzymać lepszy kontakt z tymi, których już znam. Tymczasem wielkie pozdro, no i zapraszam - choć z miejscem kiepsko - do Lowanium, ale i do czekania na nowe notki.
PODOBNIE JAK czekam na opowieści z Antwerpii, które powinienem rozwinąć. Aczkolwiek nie napisz nic o Pradze - każdy, kto tam był, dobrze wie dlaczego :).
wtorek, 4 października 2011
TPC (or maybe Antwerpen) CREW - completely not chronological
This post, for a change, is written in English. I strongly believe that my Polish friends would understand it and maybe some of the foreigners would like to read something from me.
This is about TPC Crew - people I met at the student dorm (+Roberto, though maybe he would have another note just about him, as I owe him a lot) in Antwerp. For me it was the first experience of student dorms and I would never regret it. Actually I would recommend everyone to spend at least few months at the dorm.
My expectations, though, were different - I expected something that would be sthereotypical for Polish dorms - lots of drinking. That was not the case (at least until I tried to change it). First one, as I mentioned before, was MSP who was living at the 3rd floor (and practically 2nd floor didn't know the third one), then there was Thomas. Both were Maltese and got along together and both from the same university (as there's one in Malta, right?) and some courses.
Thomas was "the only one who really cooks", let me quote the classic and inspired pretty all of 'common cooking' staff. He was also pretty into IAESTE and that's how we/I met many, many people who were (have been) actually doing their IAESTE internships in Belgium (Flanders). He was also the one to put a paper on my doors that he could help me with all the staff newcomer has to face. Which was really nice and won't be forgotten :).
MSP, on the other hand, was really into Polish language - there were obvious words like "kurwa" or "cycki" (and she's believed that beer Tyskie, which is widely available in Belgium, is pronounced the same way). You can also never forget her being eager for all chocolate stuff that ever appeared in the dorm.
With both of them I had plenty of talks, especially after my short trip to Malta in May 2011. (then comes another thought - Geography, interest of the world and sometimes even stheoreotypes do help You with getting along with foreigners).
Then would come Cyprien - Congolese guy, who was rather French than English speaker. As I told some of You, we were having the same talk everyday. We used to meet each other in kitchen and the conversation went:
"Hi!"
"Hi!"
"Are You a good cooker?"
"I don't think so, but I cook just from myself and I'm hungry, so that doesn't really bother me"
"I have a newspaper - You wanna read it?"
here comes the difference between the first day and the others
First day: "Yeah, why not? (...) But I don't understand French"
"hahaha"
Other days: "But it's probably in French, as usual"
"I believe You can manage Franse (French in case if someone didn't catch it).
I've also seen Iranian girl (who I admire for really caring about her religion, ramadan and stuff I don't know) and "the professor" - Armenian man, who was a visiting professor working in the same group as me. Actually we had some conversations and topics to get along. But the position and age difference are always hard to break.
Then there would be Matteo and Vaso - we didn't spend much time together, but we were on my first Belgian party. Then I got to know their strange custom of selling 0,25 beer in plastic cup for 2,50 EUR. It would be unacceptable in Poland (actually 0,25 beer You can treat as an offence :P). Thank You for that time as well. And - almost forgot - Muhammad! Moroccan guy with his Moroccan dishes he was always preparing late night. During my trip to Morocco I haven't seen his region (Agadir, Issaouira), so I truly hope to change it in near future (with absolutely local guide).
I have to mention Ineke, who was living next to me. Really nice dutch girl, helpful with any language issues. We didn't spend much time as well, but I do remember "wiadukt" or - probable Dutch spelling "Viadukt".
Might've missed some people, but then I would say about people who came as I was like 'experienced' in living in TPC. Obviously first must be Gregor - the German guy, who already came with some basic Polish skills ("kurwa pizda!") and came on the day Poland played against Germany in football. He is really into football (just like me), so we easily got along, grabbed some beer and saw the game. I think that we would meet each other a lot of times in future. What was funny (or strange) that we were really straight about the sthereotypes about Germans in Poland or Poles in Germany. So I was the fucking car thief and lazy bastard, and he was - let me simplificate - fucking Volksdeutch. But I still believe we do well.
Somewhere in the middle is Jonas - I know that You were in TPC before me, but if we can say that we got along, it was a recent event. I met him asking for someone who has credit card to top-up his skype account. I obviously offered the service, though had some doubts about to whom in Ethiopia my credit card number might be sold. Then we watched football - it always make people united.
There's already a lot of people, but Marloes has her place in my mind - she's been always going to Netherlands for weekends for horse riding, but - wanting to keep in touch with TPC people - she actually introduced going out thursdays. That's very probable cause why noone of us was productive in job on fridays.
Now I have to mention the doctors - Yaou, who's the funniest guy I've ever met (I will never forget the "cooking rice" issue) and Daliborka - who explained me some Balkan's language and food (can't say Bosnian, Serbian, Croatian etc. because - at least for me - it's all very similar).
Then it was Serbia with great Flemish (Jan, Jannick, Mats - there's for You), Aussie (Ben) and Wallonian (Julian), not to mention the reception girls in Good Morning Hostel Belgrade (Basia&Maciek as well). I believe that we had great time in Belgrade and hope to see most of You for some Belgian beer somewhere in Flanders.
After Serbia I almost immediately went to Poland - but my Polish friends are not the topic of this note, You all know that I miss You. Back to Antwerp I was with two Magdas. It was faboulous time for me (and a moment of glory as someone - I think Roberto - said). They did make a big impress of very masculised TPC Crew. I do miss those nonsense conversations in Polish every night.
Then there came Diana - Portuguese girl. I don't know what to write about her/You; I think it's too recent. Hope to meet in Belgium and Lisbon as well (and see the non-touristic version of this city).
Somewhre on the way, there were Bruno&Filip - let's simplificate - Yougoslavian guys who I met at party in Brussels (again Aśka and Maciek - have a good time wherever You are) and then at Roberto's. After that, with no warning, we met at Charleroi airport on our flight to Belgrade. You did help me with the city!
Finally, there must come Roberto - I met him via Thomas and always respected - but just a few weeks ago, he was just a Latin guy, very opened and into parties (and women :P) With a good place close to the city center.. I did like him, but was never sure if our friendship can last longer than just being in Belgium - now I'm sure, that even it's 10.000 kilometres (according to http://www.world-airport-codes.com/dist/?a1=krk&a2=uio ) between us, then we can talk anyway and meet each other somewhere (maybe Europe, maybe America, maybe Manuel's Madera). I will remember, for sure, my homelessness for a 4 days, and him accepting me spending a few days (noone knew how long) at his place and all the conversations about "about all we did talk :P" made me really better in those (maybe these?) hard times of being homeless, feeling no sense and other "psychological" issues.
P.S. I should've written about many more people - Manuel, Veronica, Anthi, Thomas (Irish), Alex (Aussie), Imen, Ben (Chinese), Cristina, Suang, Remy and so on; then Vietnamese guy whose name I don't remember. But I do believe that, at least part of as, would meet up in few days.
This is about TPC Crew - people I met at the student dorm (+Roberto, though maybe he would have another note just about him, as I owe him a lot) in Antwerp. For me it was the first experience of student dorms and I would never regret it. Actually I would recommend everyone to spend at least few months at the dorm.
My expectations, though, were different - I expected something that would be sthereotypical for Polish dorms - lots of drinking. That was not the case (at least until I tried to change it). First one, as I mentioned before, was MSP who was living at the 3rd floor (and practically 2nd floor didn't know the third one), then there was Thomas. Both were Maltese and got along together and both from the same university (as there's one in Malta, right?) and some courses.
Thomas was "the only one who really cooks", let me quote the classic and inspired pretty all of 'common cooking' staff. He was also pretty into IAESTE and that's how we/I met many, many people who were (have been) actually doing their IAESTE internships in Belgium (Flanders). He was also the one to put a paper on my doors that he could help me with all the staff newcomer has to face. Which was really nice and won't be forgotten :).
MSP, on the other hand, was really into Polish language - there were obvious words like "kurwa" or "cycki" (and she's believed that beer Tyskie, which is widely available in Belgium, is pronounced the same way). You can also never forget her being eager for all chocolate stuff that ever appeared in the dorm.
With both of them I had plenty of talks, especially after my short trip to Malta in May 2011. (then comes another thought - Geography, interest of the world and sometimes even stheoreotypes do help You with getting along with foreigners).
Then would come Cyprien - Congolese guy, who was rather French than English speaker. As I told some of You, we were having the same talk everyday. We used to meet each other in kitchen and the conversation went:
"Hi!"
"Hi!"
"Are You a good cooker?"
"I don't think so, but I cook just from myself and I'm hungry, so that doesn't really bother me"
"I have a newspaper - You wanna read it?"
here comes the difference between the first day and the others
First day: "Yeah, why not? (...) But I don't understand French"
"hahaha"
Other days: "But it's probably in French, as usual"
"I believe You can manage Franse (French in case if someone didn't catch it).
I've also seen Iranian girl (who I admire for really caring about her religion, ramadan and stuff I don't know) and "the professor" - Armenian man, who was a visiting professor working in the same group as me. Actually we had some conversations and topics to get along. But the position and age difference are always hard to break.
Then there would be Matteo and Vaso - we didn't spend much time together, but we were on my first Belgian party. Then I got to know their strange custom of selling 0,25 beer in plastic cup for 2,50 EUR. It would be unacceptable in Poland (actually 0,25 beer You can treat as an offence :P). Thank You for that time as well. And - almost forgot - Muhammad! Moroccan guy with his Moroccan dishes he was always preparing late night. During my trip to Morocco I haven't seen his region (Agadir, Issaouira), so I truly hope to change it in near future (with absolutely local guide).
I have to mention Ineke, who was living next to me. Really nice dutch girl, helpful with any language issues. We didn't spend much time as well, but I do remember "wiadukt" or - probable Dutch spelling "Viadukt".
Might've missed some people, but then I would say about people who came as I was like 'experienced' in living in TPC. Obviously first must be Gregor - the German guy, who already came with some basic Polish skills ("kurwa pizda!") and came on the day Poland played against Germany in football. He is really into football (just like me), so we easily got along, grabbed some beer and saw the game. I think that we would meet each other a lot of times in future. What was funny (or strange) that we were really straight about the sthereotypes about Germans in Poland or Poles in Germany. So I was the fucking car thief and lazy bastard, and he was - let me simplificate - fucking Volksdeutch. But I still believe we do well.
Somewhere in the middle is Jonas - I know that You were in TPC before me, but if we can say that we got along, it was a recent event. I met him asking for someone who has credit card to top-up his skype account. I obviously offered the service, though had some doubts about to whom in Ethiopia my credit card number might be sold. Then we watched football - it always make people united.
There's already a lot of people, but Marloes has her place in my mind - she's been always going to Netherlands for weekends for horse riding, but - wanting to keep in touch with TPC people - she actually introduced going out thursdays. That's very probable cause why noone of us was productive in job on fridays.
Now I have to mention the doctors - Yaou, who's the funniest guy I've ever met (I will never forget the "cooking rice" issue) and Daliborka - who explained me some Balkan's language and food (can't say Bosnian, Serbian, Croatian etc. because - at least for me - it's all very similar).
Then it was Serbia with great Flemish (Jan, Jannick, Mats - there's for You), Aussie (Ben) and Wallonian (Julian), not to mention the reception girls in Good Morning Hostel Belgrade (Basia&Maciek as well). I believe that we had great time in Belgrade and hope to see most of You for some Belgian beer somewhere in Flanders.
After Serbia I almost immediately went to Poland - but my Polish friends are not the topic of this note, You all know that I miss You. Back to Antwerp I was with two Magdas. It was faboulous time for me (and a moment of glory as someone - I think Roberto - said). They did make a big impress of very masculised TPC Crew. I do miss those nonsense conversations in Polish every night.
Then there came Diana - Portuguese girl. I don't know what to write about her/You; I think it's too recent. Hope to meet in Belgium and Lisbon as well (and see the non-touristic version of this city).
Somewhre on the way, there were Bruno&Filip - let's simplificate - Yougoslavian guys who I met at party in Brussels (again Aśka and Maciek - have a good time wherever You are) and then at Roberto's. After that, with no warning, we met at Charleroi airport on our flight to Belgrade. You did help me with the city!
Finally, there must come Roberto - I met him via Thomas and always respected - but just a few weeks ago, he was just a Latin guy, very opened and into parties (and women :P) With a good place close to the city center.. I did like him, but was never sure if our friendship can last longer than just being in Belgium - now I'm sure, that even it's 10.000 kilometres (according to http://www.world-airport-codes.com/dist/?a1=krk&a2=uio ) between us, then we can talk anyway and meet each other somewhere (maybe Europe, maybe America, maybe Manuel's Madera). I will remember, for sure, my homelessness for a 4 days, and him accepting me spending a few days (noone knew how long) at his place and all the conversations about "about all we did talk :P" made me really better in those (maybe these?) hard times of being homeless, feeling no sense and other "psychological" issues.
P.S. I should've written about many more people - Manuel, Veronica, Anthi, Thomas (Irish), Alex (Aussie), Imen, Ben (Chinese), Cristina, Suang, Remy and so on; then Vietnamese guy whose name I don't remember. But I do believe that, at least part of as, would meet up in few days.
Zo gratis, als Belgische weer + Antwerpski początek
Obudził mnie grad. A co - jak jest zimno i 1 Lipca to nie może grad padać? To uświadomiło mnie w smutnej prawdzie - w Belgii pogoda robi sobie jaja, większe niż Firma z przepisów drogowych. Przewidująco, nie wyposażyłem się w kurtkę, więc postanowiłem przeczekać to w Hostelu. To oczywiście dobra decyzja, gdyż zaraz potem wyszło słońce i pokazało się belgijskie lato (wróciło potem na ok. tydzień na przełomie września i października). Autobus nr 17 - niby wiem, gdzie wysiąść, no ale oczywiście źle. Wysiadłem na Wilrijk Bist - wtedy jeszcze tego nie wiedziałem, ale to ważne miejsce podczas całego mojego pobytu w Antwerpii. Stamtąd - z pomocą mapy, przypadkowo napotkanych ludzi:
"uwaga, niektórzy twierdzą, że na pytanie "Do You speak English?" można uzyskać tylko jedną odpowiedź - ironiczne "Nee" (fon. niei). W każdym razie nie należy pytać, tylko prosto z mostu walić po angielsku. I nie przejmować się tragicznym zawodzeniem "very far away, You have to take the bus, tram and then taxi", bo zwykle okazuje się to 10 minut spacerku - tj. spacerku moim tempem. Tak dostałem się do Campusu Middelheim, gdzie po zapłaceniu jedynych 550 EUR wydano mi klucze, dano mapkę i pokazano gdzie to miejsce mojego nocnego spoczynku będzie. Oczywiście najkrótszej drogi na mapie nie ma (ta droga generalnie nigdzie nie istnieje formalnie, będąc lepszą od polskich dróg, jeżeli muszę o tym pisać). Szczęśliwie spotkałem podówczas MSP (Maria-Stella Portelli), która miała przyjemność mieszkania w tym samym akademiku (TPC D!). Dzięki temu droga okazana mi została. Odległość akademik-Condensed Matter Theory group okazała się być niewiarygodnie mała, co wyzwoliło moją radość. Poszedłem więc tam, nie zastając jednak prof. Francois (FRANSUA) Peetersa, poznając za to mojego poprzednika na stanowisku pisania pracy magisterskiej o wpływie oddziaływań nadsubtelnych na spin elektronu w kropce kwantowej - Pawła (obawiam się trochę podejrzeń o plagiat, gdyż moja praca może być bardzo podobna do jego...). Do tego Roeland dał mi klucz do pokoju, kartę uprawniającą do wejścia na wydział w nocy i święta (wbrew pozorom, okazała się kilkukrotnie przydatna). W pokoju moim podówczas siedział Chińczyk (Chen, o ile dobrze pamiętam), Mołdawanin - ale z Naddniestroja - (Andrey) i czystej krwi brytyjczyk (Muhammad Ali :D). No i pozostało wolne miejsce dla mnie.
Nie widząc jednak perspektyw na spotkanie z profesorem, udałem się na zakupy do pobliskiego (hehe, ze 40 minut piechotą) LIDLa. Wydałem tam 16 EUR i wtedy myślałem, że to dużo. Trudno. Wróciłem autobusem (wtedy poddałem się panice Flamandów, o której wyżej wspomniałem). Coś chyba zjadłem i poszedłem znowu szukać profesora. W międzyczasie dowiedziałem się, że jest o 17 impreza pracowniczo-absolwencka Departamentu (hm, Katedry?) Fizyki. Z miłą chęcią się na nią udałem, a z jeszcze większą powitałem darmowe belgijskie piwa. Tutaj pojawia się pierwsza chyba anegdotka. Warto podkreślić, że wydziały fizyki nie obfitują raczej w kobiety, zwłaszcza kobiety obiektywnie uznawane za ładne. Tymczasem taka się pojawiła. Spowodowało to konsternację i niemożność wypowiedzenia konstruktywnego zdania przez żadnego z męskich dysputantów (oraz niemożebną chęć wypowiedzenia zdania w jej kierunku, tylko niby jakiego?). W końcu odezwał się więc R.
-"Do You speak English?" - pytanie jakże banalne, ale, biorąc pod uwagę egzotycznę urodę niewiasty, całkiem uzasadnione.
-"Yes, I do" odpowiedziała
nastała więc cisza i w końcu, z poczucia obowiązku pewnie, odezwał się R.
-"hm, at least I've checked the boundary conditions"*
"uwaga, niektórzy twierdzą, że na pytanie "Do You speak English?" można uzyskać tylko jedną odpowiedź - ironiczne "Nee" (fon. niei). W każdym razie nie należy pytać, tylko prosto z mostu walić po angielsku. I nie przejmować się tragicznym zawodzeniem "very far away, You have to take the bus, tram and then taxi", bo zwykle okazuje się to 10 minut spacerku - tj. spacerku moim tempem. Tak dostałem się do Campusu Middelheim, gdzie po zapłaceniu jedynych 550 EUR wydano mi klucze, dano mapkę i pokazano gdzie to miejsce mojego nocnego spoczynku będzie. Oczywiście najkrótszej drogi na mapie nie ma (ta droga generalnie nigdzie nie istnieje formalnie, będąc lepszą od polskich dróg, jeżeli muszę o tym pisać). Szczęśliwie spotkałem podówczas MSP (Maria-Stella Portelli), która miała przyjemność mieszkania w tym samym akademiku (TPC D!). Dzięki temu droga okazana mi została. Odległość akademik-Condensed Matter Theory group okazała się być niewiarygodnie mała, co wyzwoliło moją radość. Poszedłem więc tam, nie zastając jednak prof. Francois (FRANSUA) Peetersa, poznając za to mojego poprzednika na stanowisku pisania pracy magisterskiej o wpływie oddziaływań nadsubtelnych na spin elektronu w kropce kwantowej - Pawła (obawiam się trochę podejrzeń o plagiat, gdyż moja praca może być bardzo podobna do jego...). Do tego Roeland dał mi klucz do pokoju, kartę uprawniającą do wejścia na wydział w nocy i święta (wbrew pozorom, okazała się kilkukrotnie przydatna). W pokoju moim podówczas siedział Chińczyk (Chen, o ile dobrze pamiętam), Mołdawanin - ale z Naddniestroja - (Andrey) i czystej krwi brytyjczyk (Muhammad Ali :D). No i pozostało wolne miejsce dla mnie.
Nie widząc jednak perspektyw na spotkanie z profesorem, udałem się na zakupy do pobliskiego (hehe, ze 40 minut piechotą) LIDLa. Wydałem tam 16 EUR i wtedy myślałem, że to dużo. Trudno. Wróciłem autobusem (wtedy poddałem się panice Flamandów, o której wyżej wspomniałem). Coś chyba zjadłem i poszedłem znowu szukać profesora. W międzyczasie dowiedziałem się, że jest o 17 impreza pracowniczo-absolwencka Departamentu (hm, Katedry?) Fizyki. Z miłą chęcią się na nią udałem, a z jeszcze większą powitałem darmowe belgijskie piwa. Tutaj pojawia się pierwsza chyba anegdotka. Warto podkreślić, że wydziały fizyki nie obfitują raczej w kobiety, zwłaszcza kobiety obiektywnie uznawane za ładne. Tymczasem taka się pojawiła. Spowodowało to konsternację i niemożność wypowiedzenia konstruktywnego zdania przez żadnego z męskich dysputantów (oraz niemożebną chęć wypowiedzenia zdania w jej kierunku, tylko niby jakiego?). W końcu odezwał się więc R.
-"Do You speak English?" - pytanie jakże banalne, ale, biorąc pod uwagę egzotycznę urodę niewiasty, całkiem uzasadnione.
-"Yes, I do" odpowiedziała
nastała więc cisza i w końcu, z poczucia obowiązku pewnie, odezwał się R.
-"hm, at least I've checked the boundary conditions"*
Tak, teraz NALEŻY się śmiać - do tej pory wszyscy studenci fizyki uznawali to za zabawne. Piwa było sporo, ale do domu trafiłem (mimo kompletnej nieznajomości miasta, a warto zaznaczyć, że impreza odbywała się na Campus Drie Eiken, którego nigdy wcześniej ani później nie odwiedziłem). Czekał mnie pierwszy weekend, o ile pamiętam bez żadnej aktywności.
*hm, przynajmniej sprawdziłem warunki brzegowe
Miłe złego początki
Po 3 miesiącach we Flandrii postanowiłem wcielić w życie pomysł dzielenia się tym, co tutaj mnie czasem spotyka. Ludzie, piwo, ceny i - mniej lub bardziej - zwyczajne sytuacje. Etap Antwerpii mam za sobą (choć mam nadzieję, że także przed sobą) i siedzę w przyzwoitym akademikowym pokoju w Lowanium, jak to brzmi polska nazwa tego zacnego miasta. Niejednej osobie co nieco już opowiadałem, a że pamięć krucha, to zawsze możecie mi o czymś przypomnieć. Zacznę od tego, co pamiętam z Antwerpii i samego przyjazdu:
To się wszystko zaczęło 30 VI 2011 - wsiadłem wtedy w "this Ryanair's Boeing 737 800 series aircraft" wraz z bagażem, za zawrotną sumę 160 PLN. Oczywiście przed czasem wylądowaliśmy w Charleroi, zabrałem bambetle no i...
wyjście z samolotu do autobusu nie było skomplikowane, autobus dowiózł mnie do stacji kolejowej Charleroi Sud, gdzie - jak powszechnie wiadomo mówią tylko po francusku, a poza tym to śmierdzi. Rzut oka na rozkład jazdy pociągów i pierwszy problem - "czemu nie ma nic do Antwerpii?"; jest Bruksela i potem jakieś ANVERS". No nic - nazwa własna 10 przejazdowego biletu dla młodzieży wszelkiej pt. "GO PASS" przeszła mi przez gardło, została przez Pana zrozumiana i zażądał on uiszczenia należności, którą szczęśliwie pokazał na wyświetlaczu kasy (tak, cyfry nawet po francusku wyglądają tak samo). Głębsze zastanowienie przyniosło również konkluzję, że ANVERS i Antwerpen, to jedno i to samo, stąd radosne wejście do pociągu. GO PASS trzeba wypełnić długopisem - dzień tygodnia słownie, data, stacja odjazdu i stacja przyjazdu. Teraz to wiem, wtedy nie było to takie oczywiste, no bo po francusku. Jakoś sobie poradziłem. Wysiadłem na stacji Antwerpen Centraal, która - muszę przyznać - od razu mi się spodobała. Nastąpił więc czas konsumpcji - MCDonald, w którym wszystkie białe osoby perfekcyjnie posługiwały się słowami typu "kurwa, zamknij się itp.". Cóż, prawie jak w domu - tylko tych "kocmołuchów" trochę dużo... No, ale trza było poszukać hostelu - hostel znajdował się na "Lange leemstraat" (prawdopodobna wymowa "Lanche lejmsztrat", która nikomu znana nie była. W końcu się udało. Tam przywitany przez miłą Belgijkę (tj. wg mnie wyglądała jak Azjatka, no ale to w końcu multi-kulti), ujrzałem łóżko swe i zapytałem o ew. supermarket. Po drodze do niego zobaczyłem wiele ciekawych afiszy pt. "Fryzjer", "Polskie delikatesy" "Mala Polska" etc. i mnóstwo charakterystycznie ubranych ludzi - popularnie zwanych potomkami Jakuba. Okazało się, że trafiłem do belgijskiej miniaturki II RP - ulicy na której mieszkają Żydzi i Polacy (brakuje Ukraińców, choć cholera wie czy i ich tam nie ma). Spoko. Ciekawością pędzony zajrzałem do "Polskich delikatesów", gdzie moje oczy zobaczyły CENY. Ceny żywcem wzięte z Polski, podejrzewam że naklejek cenowych tu nie zmieniano. Tylko waluta jakby inna. Nie zraziło mnie to jednak do kupna napoju Bogów w postaci herbaty "SAGA Earl Grey". Cóż - wtedy jeszcze miałem kasę. Potem chwila wesołej rozmowy z ŻULS, co chyba pisze się Jules (kraj pochodzenia: Francja) i do spania. W końcu 1 Lipca miał być początkiem zupełnie nowej ery mojego życia :)...
Na bonus - Central Statioon (i jej 'melange du styles' jak mówi przewodnik w ukochanym języku):
Subskrybuj:
Posty (Atom)